کد مطلب:95624 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121

خطبه 127-در خطاب به خوارج












[صفحه 307]

سخنی با خوارج خوارج علی امیرالمومنین (ع) را خاطی می شناختند و هر خاطی را كافر می پنداشتند و معتقد بودند كه كافر را باید كشت ولو آنكه علی (ع) باشد، امام علی علیه السلام این بیان آنها را چنین پاسخ گفت: شما گمان داشته اید كه من گمراه شده و خطا كرده ام. چرا مرا گماره و خطاكار می دانید و تكفیرم می كنید. مگر نه اینكه همه ما امت محمد رسول الله (ص) هستیم؟ رسول خدا هیچگاه، هیچكس را به سبب خطایش از اسلام خارج نراند اگر شما شمشیر بر دوش نهاده و بر هر كس ضربه ای می زنید خواه خادم باشد خواه خاطی و گناهكار... و این چنین گناه و ثواب را به هم می آمیزند. رسول خدا می گفت زن زناكار را سنگباران كنند اما خود بر آن زن نماز می گذارد و میراث وارثان وی را می داد. یا هرگاه دست دزدی را قطع می كردند، از غنایم به آنها سهمی می داد تا مرتكب دزدی نشود. حتی رسول خدا (ص) هرگاه گناهكاری به گناهش اقرار می كرد حدود الهی را در حق وی اقامه می فرمود. اما نام او را از گروه مسلمین جدا نمی ساخت و از مزایای اسلامی محرومش نمی نمود. پس شما هدف تیر شیطان قرار گرفته و بدترین مردم شده اید و بزودی به نیستی می گرائید. دو گروه از شما هلاك خواهند

شد یكی آنها كه در دوستی با من به افراط رسیده و با محبتشان بسوی غیر حق می روند و یكی آنها كه بغض و دشمنی را به نهایت رسانده و به آن بغض و كینشان بسوی غیر حق می روند. بهتری مردم آنهایی هستند كه در دوستی و در دشمنی حال میانه را در نظر دارند. پس باید آنها را همراهی نمائید كه دست خدا با این جماعت همراه است. ای اهل ایمان، از تفرقه بپرهیزید و بدانید كه آن گوسفندانی از گله دور می مانند به گرگ نزدیكترند، پس هر كس شما را به تفرقه بخواند، او را بكشید، حتی اگر در زیر دستار من باشد. و اما حكم حكمین برای بقا و احیای قرآن بوده و از بین بردن آنچه موجب مرگ قرآن است. هرگاه ما را به قرآن دعوت كنند از آن پیروی می كنیم. من شما را فریب ندادم و ماجرای حكمین را از شما پنهان نداشتم، همه شما پذیرفتید كه دو نفر حكم باشند اما آنكه من تعیین كردم نپذیرفتید و آنها كه برگزیرده شدند بر خلاف قرآن نظر دادند و حق را پایمال كردند و این در حالی بود كه پیروز بودیم و حكومت عدل و داد از آن ما بود و ما می خواستیم كه عدالت و راستی تحقق یابد اما شما در شتاب بودی و تنها حكم خود را پذیرفتید و چنین شد.


صفحه 307.